met hart en ziel
ik hier nu kniel
en geef aan jou
mijn hart mijn ziel

ik zie ik zoek
een god van vlees en bloed
al die mij ontviel
een gevallen doek
met hart en ziel
en voor jou viel

met hart en ziel
zo voor jou viel en
ik mijn dank aan jou
in tranen giet

Zie hoe ik de asse
de urne aan je gaf
Ik zie ik zoek
in stilte
mijn eigen graf

Ik ben de kilte,
de keizer van grote spijt
en zie hoe mijn kroon van ijzer
mijn huid aan flarden snijdt
ik voelde
hoe niemand ons begrijpt
en volgde
mijn wil. mijn wonder
door bliksem en donder

door liefde en leed
verbonden
in evenwicht
en doelgericht

in een oogopslag gekroond
heers jij. net als ik,
over het verloren woord
verkoren door
de hoeder. de moeder
die van ons elk beviel
en heers ik
in dit vrije huis
en heers ik
op dit open erf
tot ik sterf

ik neem afscheid van
dit stervend lichaam
dit stervend hart
De dagen. zwart

Ik verlies me in het vuur
elk uur. het grote lijden
tegemoet
te voet. met jou erbij
en ik hou moed
verrezen. de hemel
ingeprezen
onze tijd. samen
de eenzaamheid.
al mijn liefde gegeven

Ik loop het onzichtbaar licht
tegemoet.en ik hou moed

verbrandt
de stilte
verbrandt
die eenzaamheid

en op de as van wat toen was
is nu gebouwd ons aller huis

ons aller huis

ik vond het in de ogen
van mn medemens
klimmend klauwend uit de
dieptes reikte het de hand
het maanlicht voor altijd nu in
mn huid gebrand
verbonden. schuilend in het
huis die eeuwig warmte gaf

nu hier in deze nacht
ik had het niet verwacht
ook hier in deze nacht
ik had het niet verwacht

ik zie je in de ogen
van mn medemens
en laat daar zo mn hart mn huis
nu even onbemand
zoals de ziener zoekend tracht
en zo zijn pijn verzacht

ik had je niet verwacht

ons aller huis
het houten kruis
de verkoolde kelk
de moedermelk

met hart en ziel
de god van vlees en bloed
ik hier nu kniel
het gevallen doek
en jouw grote pijn
laat niemand zijn

THE EVERMAN

everything I reveal
at your feet I kneel
and give to you
all I ever could feel

I see I seek
a god of flesh and blood
the curtain falling
I hear him calling
onto my knees in the sand
for you to command

everything I reveal
all you have made me feel
my gratitude for you
measured in tears

ashes to ashes
clutch the urn that I gave
I see I seek in silence.
my own shallow grave

chilled to the bones
I am a king of grief
iron crown of thorns
cut into my flesh
there is no relief

I felt how no one
ever understood
and followed
my will my wonder
through lighting
and thunder

to have and to hold
the unbreakable mould
come what may

crowned at a glance
you reign. just as I
over last and the lost word

chosen by our keeper
the mother who gave
birth to us all

thus I rule
in this free house
thus I rule
these open grounds
until I die

fare thee well
my dying body
my dying heart
the days
they depart

I lose myself in the fire
and hours pass by
I approach my greatest loss
with you by my side
keep courage
resurrected. lauded by all
our time. together
the solitude
and all our love was given

I applaud the light never seen
and I am not afraid

burn that silence
burn that solitude
and from the ashes
of what once was
we build a home
a home for all
at home in the gaze of
my fellow man

crawling clambering
reaching for your hand out
of the depths
moonlight forever
etched into my skin
connected. finding shelter in
the house that I shared
its warmth within

night falls where we stood
I never thought I would
as night falls where we stood
I never thought I would

I saw you in the eyes of
my fellow man
my heart my home, I have
let down my own
like a seer wandering
across the plain
a slow bid to ease his pain

I never thought I would

a home for all
to carry the cross, a fall
charred from my quest
at peace at my mother's breasts

everything I will reveal
a god of flesh
and blood so real
and at your feet I will kneel
and as the curtain feel
it will start to hear